Elementy łączące lub składowe systemu chroniącego przed upadkiem. Linką bezpieczeństwa może być lina wykonana z włókien syntetycznych, lina metalowa, taśma lub łańcuch.
UWAGA: linka bez amortyzatora nie może być stosowana jako system zatrzymujący upadek.

Norma EN ISO 374-5 określa wymagania i metody badań dla rękawic ochronnych w celu ochrony użytkownika przed mikroorganizmami (pleśń i bakterie, ewentualnie wirusy).

Przenikanie pleśni i bakterii (przebadane zgodnie z normą EN374-2): Badanie, za pomocą którego sprawdza się szczelność rękawic pod względem wody i powietrza.

Przenikanie wirusów (przebadane zgodnie z metodą B normy ISO 16604): Proces, który określa odporność na przenikanie patogenów przenoszonych przez krew.

– metoda badania z wykorzystaniem bakteriofagów Phi-X 174.

Rękawica, w zależności od typu, będzie opatrzona następującym piktogramem:

Przykłady zastosowania:

Obszar zastosowania ma decydujące znaczenie, ponieważ w zależności od przeznaczenia rękawica może wymagać połączenia kilku właściwości w celu spełnienia koniecznych wymogów ochrony. Dlatego bardzo ważne jest, aby stosować się do zalecanych obszarów zastosowania i wyników badań laboratoryjnych zawartych w instrukcji obsługi. Zaleca się jednak sprawdzenie, czy rękawice są odpowiednie do zamierzonego zastosowania, poprzez wcześniejsze przeprowadzenie testów, ponieważ warunki pracy mogą różnić się od warunków badania, w zależności od temperatury, ścierności i zniszczenia.

Norma ISO 18889 określa wymagania dotyczące rękawic ochronnych dla osób pracujących przy pestycydach oraz osób mających z nimi kontakt.

Rękawice klasy G1 są zalecane, gdy potencjalne ryzyko narażenia jest stosunkowo niskie. Rękawice nie powinny być stosowane w kontakcie z pestycydami o wysokim stężeniu ani w przypadku zagrożeń mechanicznych. Rękawice klasy G1 są przeważnie jednorazowe.

Rękawice klasy G2 są odpowiednie, gdy potencjalne ryzyko narażenia jest wyższe. Rękawice nadają się do stosowania zarówno z rozcieńczonymi, jak i skoncentrowanymi pestycydami. Rękawice klasy G2 spełniają również minimalne wymagania dotyczące wytrzymałości mechanicznej i dlatego są odpowiednie do czynności wymagających użycia rękawic o minimalnej odporności mechanicznej.

Rękawice klasy GR zapewniają ochronę tylko stronie chwytnej dłoni i przeznaczone są dla pracowników mających ponowny kontakt z suchymi lub częściowo suchymi pozostałościami pestycydów, obecnych na powierzchni rośliny po zastosowaniu pestycydu.

Norma EN ISO 10819 określa wymagania dotyczące parametrów tłumienia drgań przez rękawicę. Określa również wymagania dotyczące grubości i jednorodności materiału antywibracyjnego. Należy zwrócić uwagę, że rękawice tego typu mogą zmniejszyć, a nie wyeliminować zagrożenia dla zdrowia związane z narażeniem na wibracje przenoszone na dłonie.

Współczynnik przenoszenia drgań w pasmach częstotliwości jednej trzeciej oktawy od 25 do 200 Hz musi być równy lub mniejszy niż 0,90. Wartość obliczona w pasmach częstotliwości jednej trzeciej oktawy od 200 do 1250 Hz musi być równa lub mniejsza niż 0,60.

Norma określa wymagania dotyczące rękawic ochronnych noszonych w środowisku wytwarzającym promieniowanie jonizujące lub w środowisku zawierającym substancje radioaktywne.

Rękawica chroniąca przed skażeniem promieniotwórczym musi być szczelna zgodnie z EN374-2.

Rękawica chroniąca przed promieniowaniem jonizującym, oprócz szczelności zgodnie z EN374-2, musi zawierać pewną ilość metali ciężkich, takich jak ołów.

Norma EN511 określa wymagania i metody badań rękawic ochronnych zabezpieczających przed zimnem przekazywanym konwekcyjnie lub za pośrednictwem przewodzenia do -30°C (opcjonalnie do -50°C ). Zimno to może być związane z warunkami klimatycznymi lub z działalnością zawodową.

Przy wyborze rękawic chroniących przed zimnem należy uwzględnić kilka parametrów, takich jak temperatura otoczenia, zdrowie użytkownika, czas ekspozycji, poziom aktywności itp.

Norma EN388 odnosi się do wszystkich typów rękawic ochronnych w zakresie oddziaływań fizycznych i mechanicznych w postaci ścierania, przecięcia, rozdzierania i przekłucia. W normie w wersji z 2016 roku pojawiły się nowe, opcjonalne parametry.

Odporność na uderzenia w strefie śródręcza: w przypadku występowania tego parametru pojawi się oznakowanie „P”.

Przykład oznakowania:

4233X P

Przykład oznakowania:

4543D lub 4X43D

Przecięcie ostrzem, 2 metody testów:

EN388 6.2.: niskie lub średnie ryzyko przecięcia. Okrągłe ostrze, na które działa stała siła 5N, przemieszcza się do przodu i do tyłu do momentu, aż próba zostanie przecięta. Mierzona jest liczba wykonanych cykli i na tej podstawie próbce zostaje przypisany odpowiedni poziom.

EN ISO 13997: dla materiałów, które tępią ostrze podczas testu EN388 6.2. i/lub szczególnie odpornych, dla wysokiego ryzyka przecięcia. Proste ostrze wykonuje jedno przesunięcie na 20 mm z siłą 2 N, test zostaje ponowiony z różną siłą tyle razy, ile jest konieczne, aby próbka została przecięta. Próbce zostaje przypisany poziom odpowiadający sile niezbędnej do jej przecięcia. Ta metoda dotyczy głównie sytuacji obarczonych wysokim ryzykiem przecięcia.